Geschreven op 28 december 2008
Kinderen: ze zijn erg leuk, lief en schattig maar af en toe... ZOU IK ZE TOCH GRAAG ACHTER HET BEHANG PLAKKEN!!! En niet voor 5 minuten maar het liefst een dag of 2, heerlijk rustig... Maar ik heb het idee dat als ik dat zeg dat ik dan heel de Moeder-zijn-is-zo-leuk-en-ow-wat-heb-ik-toch-voorbeeldige-kinderen-Gestapo over me heen krijg. Ik zat zo eens te kijken op internet naar een boek over opvoeding aangezien Thomaz de laatste tijd lichtelijk onhandelbaar begint te worden. Toen kwam ik dit tegen: De methodiek ‘Het Fluisterkind®’ maakt duidelijk dat jouw kind zich net zo intens en actief inzet voor jouw levensgeluk als jij voor dat van je kind. Je kind gebruikt zijn gedrag, spel, ontwikkeling of klachten als taal om duidelijk te maken wat er bijgestuurd mag worden in jouw leven, relatie of gezin. Daar gehoor aan geven betekent een verrijking voor jezelf maar je zult ook merken dat het positief doorwerkt op het gedrag en de gezondheid van je kind. Sorry... maar daar krijg ik dus al helemaal de kriebels van. Ik als Onzekere Moeder intrepreteer het dus zo: Dus als Thomaz hier de boel op stelten zet zo'n keer of 4 per dag en dan een bui heeft waar ie in blijft hangen en ik in mezelf herhaal dat ik negatief gedrag moet negeren en dan na ANDERHALF uur het echt helemaal zat ben en dat Evy dan gezellig mee gaat doen en dan ik het gekrijs in stereo aan mag horen, dat er dus iets mis is in mijn leven, relatie of gezin... Zucht...
Ook al zoiets de Borstvoedingsmaffia: Toen Evy nog op volledige flesvoeding zat en ik ergens was waar ik ze de fles moest geven, kreeg ik een paar zeer verontwaardigde blikken. "Waarom geef je geen borstvoeding, dat is toch het beste voor je kind!" Euhhh ja dat zal ongetwijfeld zo zijn maar als je medicijnen slikt waardoor dat gewoon niet kan en omdat je borstvoeding op verzoek moet geven en ik hier ook nog een peuter heb rondwandelen en ik dan totaal mijn structuur kwijt ben dan ben ik echt geen goede moeder meer hoor. Dan kun je me wegdragen na een paar dagen denk ik. Maar nee... ik gaf geen borstvoeding dus ik gaf niet het beste aan mijn kind.
Nee mijn kinderen zijn niet perfect, dat kunnen af en toe echt kleine krijsende rood aanlopende monsters zijn die me het bloed onder de nagels vandaan halen. Ook kunnen ze erg lief zijn en kan ik heerlijk met ze knuffelen. Maar het moeder zijn is niet altijd rozegeur en maneschijn en het is totaal geen roze wolk zoals sommige moeders doen beweren. Neem nou het zwanger zijn, dat vond ik een hel en daar kom ik ook heel eerlijk voor uit. Ik haat die 2 keer 9 maanden waarbij ik een wandelende hormonenbom was waarbij ik op springen stond. Nee, dan beval ik nog 20 keer zo lief. Maar nee, alles moet leuk zijn, perfect, borstvoeding, kinderen die vanaf dag 3 doorslapen, géén potjesvoeding maar zelf gemaakte biologische hapjes enz. enz.
Nou mijn kinderen hebben flesvoeding gehad en olvarit en mijn kinderen slapen nu nog steeds regelmatig niet door, en ik vond en vind niet alles even leuk en perfect. Maar mijn kinderen zijn gelukkig en daar gaat het om!
Maar goed, het moraal van dit verhaal: Moeder zijn is leuk maar niet altijd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten