Met twee kinderen in de leeftijd van vier en twee jaar boodschappen doen is een uitdaging. En dan heb ik het niet eens over de Intertoys maar gewoon over een doodgewone supermarkt. Want zoals menig moeder zal herkennen willen kinderen altijd van alles hebben en dan uitgerekend juist de dingen die jij niet van plan was om te kopen… En al de fabrikanten spelen daar handig op in; dat schijnt marketing te heten. Die fabrikanten weten namelijk dat als ze bekende tekenfilmfiguurtjes op een verpakking van een verders doodnormaal product planten, jouw kinderen er alles aan gaan doen om je ervan te overtuigen om dat product dan ook vooral te gaan kopen. Die methodes hangen uiteen van gewoonweg continu zeuren tot de overbekende scene van een spartelend krijsend kind op de grond van de supermarkt. Een goedkopere manier om je product aanhangig te maken bij potentiële klanten is er volgens mij niet.
Shampoo is ook zo’n leuk product. Had je vroeger gewoon de oude vertrouwde Zwitsal shampoo (prikt niet in de oogjes), tegenwoordig hebben ze een heel schap vol met alleen kindershampoo in allerlei verschillende vormen, soorten en maten. Als het aan mijn zoon zou liggen dan zouden we minstens een uur bij desbetreffend schap staan om al die verschillende flesjes uitgebreid te analyseren. Momenteel hebben we hier Cars shampoo voor zoonlief en Dora shampoo voor dochterlief. Haren wassen is hier nog steeds een drama maar die flesjes vinden ze dan wel weer helemaal geweldig. Wat ik dan ook niet snap is dat ze dan uitgerekend mijn fles shampoo moeten hebben om die vervolgens leeg te gaan knijpen in bad… met het gevolg dat ik dus ’s avonds mijn haren sta te wassen met Cars shampoo. Als je dat flesje opendoet dan komt de zoete kauwgumgeur je al tegemoet. Nieuwsgierig naar wat ik eigenlijk in de haren van mijn kinderen smeer en nu noodgedwongen dus ook in die van mijzelf kijk ik op het etiket naar de ingrediënten. En dat is eigenlijk iets wat ik niet moet doen. Niet omdat ik dan de neiging krijg om elk ingrediënt van die shampoo uit te gaan pluizen maar omdat ik dat soort informatie onthoud. En wat heb ik eraan om te weten dat er Sodium Laureth Sulfaat in shampoo zit? Dat soort nutteloze informatie onthouden vind ik eigenlijk een beetje zonde van mijn geheugen. Dat besteed ik liever aan het doen van een leuke opleiding of zo, als dat ooit nog op mijn pad mocht komen.
Maar goed, boodschappen doen in aanwezigheid van mijn kinderen is dus een uitdaging. Nu ben ik iemand die meestal niet toegeeft maar vandaag was ik al moe en lichtelijk uitgeput toen ik de winkel binnenstapte. Het duwen van een wandelwagen door de sneeuw met daarachter een kiddyboard en een kind van 15 kilo daar bovenop is erg vermoeiend kan ik je vertellen. Het resultaat is dat we vanavond Dora macaroni eten…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten