Mijmerend in een bushokje

Geschreven op 6 februari 2009

Mijn bijdrage aan de februari opdracht van Het Fantasierijk

Ik kijk nog even snel op internet hoe laat die bus nou precies komt. Over vijf minuten zie ik, dus ik moet nu behoorlijk gaan haasten. Snel trek ik mijn jas aan, pak mijn tas en mijn sleutels en gooi de deur met een behoorlijke knal achter me dicht. Buiten regent het, waait het en het is verschrikkelijk guur op deze donderdagochtend in februari. Ik trek een sprint naar de bushalte maar als ik daar aankom, zie ik de bus net voor mijn neus vertrekken.

Mijn humeur was al niet best maar zakt nu behoorlijk richting de temperatuur van de buitenlucht waar ik in sta. De gure noordoosterwind verkleumt me tot op het bot dus ik nestel me snel tegen de achterste wand van het bushokje aan. Daar sta ik dan, alleen met mijn gedachten. Mijn blik valt op de poster die in het bushokje hangt. Het is reclame voor lingerie. Er staat een meisje op, een jaar of twee jonger dan ik. Stralend, en in de bloei van haar leven. Ik behoor mij ook zo te voelen, maar ik voel me alles behalve dat. Alles wat ik in mijn handen krijg blijkt op een of andere manier meteen als los zand tussen mijn vingers door te glippen. Het zal mijn karma wel zijn, mijn wet van Murphy. En dan is die rotbus die voor mijn neus is weggereden nog niet eens het ergste.

Hoewel het bushokje de meeste wind tegenhoudt, ben ik na een minuut of tien inmiddels zo wat een ijsblokje geworden. Ik kijk om me heen en terwijl ik omhoog kijk zie ik een waterig zonnetje tevoorschijn komen. Tegelijkertijd zie ik iemand aan komen lopen. Ik heb het vermoeden dat het iemand is die lijn 140 moet hebben. Mijn vermoedens worden bevestigd als ze stil blijft staan bij het tot mij inmiddels omgedoopt schuilhokje. Ik ben heel goed in het observeren van mensen. Ik treed niet graag op de voorgrond dus ik heb er zowat een sport van gemaakt om mensen te observeren en te interpreteren. Ik kijk haar aan en hoewel ik niet op vrouwen val, valt het mij meteen op dat dit een bloedmooie vrouw is.Wat is het koud he. Zegt ze tegen me. Ja zeg dat wel.. Stamel ik verlegen.

Ik zie de bus de hoek om komen. Ik stap in zonder het vermoeden dat dit wel eens de omkeer van mijn leven zou kunnen zijn.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Februariopdracht.

Het is koud, winderig en nat. Maar, met een beetje geluk pik je een winters zonnetje voor de volgende opdracht.
Trek je jas aan en sluit je pc maar af, we gaan naar buiten!

Dit keer vragen we de deelnemers een tijdje in een bushokje door te brengen. Je vraagt je af of er niets inspirerenders bestaat? Ja, dat klopt. Precies om die reden valt de keus dan op iets wat minder erg is dan de brievenbus, maar lastiger dan de plaatselijke markt.
Wat een bushokje met jouw fantastische brein doet willen we graag terug zien op Fantasierijk. Neem er de tijd voor en verdiep je in de details van je bushokje. Te snel plaatsen leidt over het algemeen tot veel schrijf/tikfouten en doorsnee verhalen.

Schrijf in maximaal 400 woorden jouw verhaal. Uiteraard speelt het bushokje een centrale rol in jouw schrijfsel.