woensdag 19 december 2012

Mijn persoonlijke wet van Murphy

Geschreven op 5 januari 2009

Boodschappen doen is nou niet echt één van mijn hobby's en dan druk het nog zacht uit.. Maar wat moet gebeuren dat moet nou eenmaal en als ik dan ga dan probeer ik in ieder geval de drukke zaterdagen te vermijden in de supermarkt. Nou ben ik doordeweeks altijd thuis dus over het algemeen lukt me dat wel vrij aardig maar soms valt mijn planning zodanig in het water dat ik wel op zaterdag moet gaan. Geen pretje met aan mijn ene hand een wandelwagen waar nog een kiddyboard met kind aanhangt en aan de andere kant een winkelmandje wat met elke stap die ik zet zwaarder wordt. Al slalommend manouvreer ik me dan tussen de winkelende mensenmassa, winkelwagentjes en op de grond liggende krijsende peuters heen... Eenmaal bij de kassa aangekomen is mijn humeur al tot het nulpunt gedaald. Ik kies dan ook nog altijd de kassa waarbij ik het langst moet wachten. Het zal mijn persoonlijk wet van Murpy wel zijn... Er staat altijd wel minstens één persoon voor mij die moet gaan zeuren over een pot met erwtjes die 3 weken geleden gekocht is, of ze gaan in discussie of de bamischijven nu wel of niet in de aanbieding zijn en dan wordt het desbetreffende reclameblaadje er ook nog eens bijgehaald... Inmiddels sta ik dan al 20 minuten te wachten met een krijsende baby in de wandelwagen en een zeurende peuter die al het snoepgoed ziet hangen bij de kassa's. Degene die voor mij staat pakt zijn boodschappen dan ook nog eens op een slakkentempo in zodat ik als ik dan eenmaal aan de beurt ben (godszijdank!) dat ik dan niet meer bij mijn boodschappen kan.
Wat ben ik blij als ik dan eenmaal buiten sta! Dat is dus de reden waarom ik de zaterdagen zoveel mogelijk probeer te vermijden in de supermarkt. En het ergste is ook dat ik dan door alle drukte de helft vergeet en dat ik dan nog een keer terug moet. Nee laat mij maar naar de supermarkt gaan op een maandagavond of zo, heerlijk rustig!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten