Ik heb op 24 oktober vorig jaar mijn
laatste blog geschreven. Dat is al bijna een jaar geleden aangezien
we nu in september 2015 zitten... De reden is eigenlijk een totale
writersblock. Na die laatste blog van 24 oktober, ben ik vrij snel
weer opgenomen. Die opname heeft mijn leven op z'n kop gezet omdat
daarin naar voren kwam dat ik beter begeleid kon gaan wonen...
De indicatie was er al, dus nadat alles
in gang gezet was, had ik al vrij snel de intake bij het RIBW
(Regionale Instelling Beschermd Wonen). In februari ben ik daar
komen wonen. Dat betekende ook dat ik geen fulltime mama meer was,
want de kinderen bleven bij mijn ex-man wonen. Dat is iets waar ik
tot op de dag van vandaag nog steeds moeite mee heb...
De eerste tijd bij het RIBW heb ik als
erg zwaar ervaren. Van een druk gezinsleven naar een leven waar
ineens niet zoveel meer hoeft. Ik werd gek van verveling... Ik ben
toen vrijwilligerswerk bij het dierenasiel gaan doen. Dat beviel en
bevalt nog steeds erg goed.
Toch bleef ik niet lekker in mijn vel
zitten. Ik ben het afgelopen jaar verschillende keren opgenomen
geweest. Dit waren voornamelijk korte opnames op de gesloten
afdeling. Ik kreeg iedere keer te horen dat ze me niet verder konden
helpen en dan werd ik weer naar huis gestuurd... Thuis kreeg ik wel
hulp van het RIBW en van het FACT team (GGZ) maar toch bleef er een
stukje knagen waarin ik me niet begrepen voelde. Ik werd wel serieus
genomen, maar ik had het idee dat mensen mij niet snapten.
Een paar weken geleden had ik een
gesprek en ik vond dat gesprek zo heftig en ik kreeg er zoveel stress
van dat mijn psychotische klachten daarvan verergerden. Uiteindelijk
zijn die klachten zodanig verergerd dat ik afgelopen week weer ben
opgenomen. Ditmaal niet op de gesloten afdeling maar op het Centrum
voor Veerkracht en Stabiliteit.
Ik ben afgelopen week opnieuw
gediagnosticeerd. Naast Asperger heb ik schizofrenie... Ik reageerde
heel nuchter op de conclusie van de psychiater, maar van binnen zakte
de grond even onder mijn voeten vandaan... Aan de andere kant ben ik
opgelucht dat er eindelijk een duidelijke diagnose is, waar ik goede
medicatie voor kan slikken en waar ik redelijk goed voor behandeld
kan worden. Gisteren ben ik met nieuwe medicatie begonnen.
Ik zou eigenlijk de titel van mijn blog
moeten veranderen. Het leven van een schizofrene autimama of
zo? ;-)
